Artikelindex

Artikelen uit de media

Soms lees ik boeiende stukjes in de media die passend zijn voor onze website.

Een verzameling is hier te lezen. het zal de komende tijd verder aangevuld worden.


 

Parasieten en suikeropname

Verschil parasiet en menselijke cel aan te tonen door suikeropname te verminderen

Via een nieuwe methode hebben onderzoekers van het UMCG en de VU duidelijke verschillen kunnen aantonen tussen een ziekmakende parasiet en een gezonde menselijke cel. Dit deden zij door via computermodellen de werking van de cellen te simuleren en hun suikeropname te verminderen. Hierdoor bleek dat de parasiet daardoor ineens veel langzamer energie ging maken, terwijl dit nauwelijks effect had voor de snelheid van energieproductie in de menselijke bloedcellen. Een medicijn die de suikeropname verlaagt zou dus alleen de parasiet zonder energie laten zitten en dus weinig bijeffecten geven. De onderzoekers olv systeembioloog Barbara Bakker publiceren hierover in Scientific Reports.

Gezonde cellen van de mens

Diverse ziekten worden veroorzaakt door snel delende ziekteverwekkers in ons lichaam. Voorbeelden zijn infecties met bacteriën en parasieten. Bij de zoektocht naar nieuwe medicijnen moeten we er voor zorgen dat de gezonde cellen van de mens niet geraakt worden. Dit is erg lastig, zeker als mate de ziekteverwekker veel overeenkomsten vertoont met gezonde menselijke cellen.

Het machinepark van de parasiet en de mens

De onderzoekers hebben met een nieuwe methode gezocht naar verschillen tussen een dodelijke parasiet (Trypanosoma brucei die slaapziekte veroorzaakt) en zijn menselijke gastheer en die ook gevonden. Zowel de parasiet als cellen van de mens moeten allebei suiker afbreken in een aantal opeenvolgende stappen om er energie uit te halen om in leven te blijven. Hiervoor gebruiken beiden een vrijwel identiek ’machinepark’. Vanwege deze gelijkenis zal een medicijn die een van de machines minder hard laat werken niet alleen deze machines van de parasiet raken maar ook die in de cellen van de mens. Echter, de beide machineparken hebben dan misschien wel dezelfde machines, maar elk van de twee heeft net een andere hoeveelheid machines die nodig zijn voor specifieke onderdelen van de suikerafbraak en ze misschien wel iets aangepast om ze harder te laten werken. Hierdoor zijn er mogelijk andere zwakke plekken in het machinepark van de parasiet dan in dat van de mens.

Suikerafbraak in parasiet en bloedcellen van de mens

Met bovenstaande in gedachten, hebben de onderzoekers de suikerafbraak in parasiet en bloedcellen van de mens met elkaar vergeleken met behulp van computermodellen die de werking van beide ‘machineparken’ goed kunnen simuleren. Hieruit bleek dat er inderdaad belangrijke verschillen zijn. Als de onderzoekers in de computer de machine die de opname van suiker regelt minder hard lieten werken, bleek dat de parasiet ineens veel langzamer energie ging maken. Bij de menselijke bloedcellen had dit nauwelijks effect voor de snelheid van de energieproductie. Uit het onderzoek van Bakker cs blijkt dat het lukt om met een chemische stof die de suikeropname remt alleen de parasieten te doden. Een medicijn die de suikeropname verlaagt zou alleen de parasiet zonder energie laten zitten en dus weinig bijeffecten geven.
Volgens Bakker laat het onderzoek zien dat op deze manier goedwerkende en veilige doelwitten voor medicijnen tegen ziekteverwekkers zijn te vinden. De volgende stap is om nu echte medicijnen te maken die parasieten op deze manier in het menselijk lichaam kunnen doden. Deze methode is volgens Bakker ook toepasbaar op andere ziektes, zoals kanker.
Bron: UMCG


 

De relatie tussen de buik en het brein

 

Er is een duidelijk verband tussen onze buik en ons brein. Denk aan de bekende vlinders in je buik of de misselijkheid die optreedt bij angst. Bij de behandeling van buikklachten wordt dan ook vaak een combinatie van medicatie, psychotherapie en mindfulness toegepast.
“Wat wij denken en doen heeft gevolgen voor hoe wij ons lichamelijk voelen”, stelt Ad Masclee, voorzitter van De Nederlandse Vereniging van Maag-Darm-Leverartsen. “En omgekeerd kun je psychische klachten krijgen als je buik niet goed functioneert.”

Wat is de invloed van onze darmen?

Onlangs is pas duidelijk geworden wat de impact van vooral de darmbacteriën op ons brein is. “Vroeger dachten wij dat al die microben vooral invloed hadden op de voedselvertering en -verwerking. Ook dat ze ons beschermen tegen infecties was bekend. Nu weten wij dat ze de werking van onze hersenen veranderen en zo ons denken en ons doen beïnvloeden. Wij kunnen zelfs psychisch ziek worden doordat onze darmen niet goed functioneren. We noemen het dan wel ‘de voedselmachine’ maar de darmen zijn veel meer dan alleen dat.”

De buik, ons tweede brein

“De buik is in feite ons tweede brein”, vertelt Masclee. “Het bevat minstens evenveel zenuwcellen als ons hoofdbrein. Die zenuwcellen maken dat de darmen allerlei activiteiten zelfstandig uitvoeren. De breinfunctie blijkt ook uit het feit dat het buikbrein in staat is dingen af of juist aan te leren en haar werking kan bijsturen. Zelfs als de connectie met het brein bij een transplantatie letterlijk is afgesneden, blijven de darmen werken.”

De hersen-darm-as en het Prikkelbare Darm Syndroom

De verbinding tussen de darmen en de hersenen staat bekend als de hersen-darm-as. Dit is het autonome zenuwstelsel dat de hersenen verbindt met het eigen zenuwstelsel van de darm. “Veel ziektebeelden ontstaan door een storing in de darm-hersenas”, legt Masclee uit. “Er komt bijvoorbeeld een stofje het maag-darmkanaal binnen dat schadelijk kan zijn. Die darm slaat alarm. Je krijgt buikpijn of diarree. In sommige gevallen blijft de darm alarmsignalen doorgeven aan het centraal zenuwstelsel terwijl daar geen oorzaak meer voor is. Dat noemen we het prikkelbare darmsyndroom.”

De invloed van serotonine op onze gezondheid

De storing wordt versterkt als ook sprake is van een verslechterde psychische gezondheid. “Als je geestelijk gezond bent, is het centrale zenuwstelsel beter in staat prikkels die er niet toe doen te filteren. Bij iemand die depressief is of die psychische stress ervaart, is die filterfunctie veel minder actief.”
Medicatie die wordt gegeven bij depressieve klachten heeft invloed op de afbraak van serotonine. “Van serotonine is bekend dat het een positief effect heeft op zowel de zenuwcellen in de darmen als de zenuwcellen in de hersenen. De depressie neemt af en de prikkelgeleiding in de darmen wordt geremd.”

Psychotherapie bij buikklachten

Het is belangrijk altijd op zoek te gaan naar de onderliggende klacht. “Als een depressie leidt tot buikklachten en je behandelt de depressie goed dan verdwijnen ook de lichamelijke klachten.” Is er echter sprake van een chronische darm ontsteking dan verdwijnt de ziekte niet door alleen de depressie te behandelen. “Dan is ook medicatie voor de behandeling van de ziekte nodig. Maar psychotherapie kan wel degelijk een positief effect hebben op de lichamelijke gezondheid. Hoe beter je je voelt in je hoofd, des te rustiger zal de buik zich gedragen. Ook bij bijvoorbeeld een ernstige chronische darmziekte als de ziekte van Crohn.”
Bron: MUCM


 

Meer inzicht in de ziekte van Crohn



In Nederland hebben ongeveer 20.000 mensen de ziekte van Crohn. Nu blijkt uit onderzoek dat er minstens twee verschillende genetische subtypen van de ziekte zijn. Volgens onderzoekers van de University of North Carolina School of Medicine verklaart dit mogelijk waarom behandeling van de ziekte zo lastig is.

Behandeling niet voor iedereen hetzelfde

Patiënten die Crohn hebben krijgen nu vaak dezelfde behandeling. Omdat er nog geen behandeling is die de oorzaak definitief wegneemt, zijn dit vaak medicijnen. Deze slaan niet bij iedereen even goed aan. Volgens onderzoeker Sheikh is dit zeer aannemelijk, want het zou zomaar zo kunnen zijn dat zij een ander subtype van de ziekte hebben.

Twee subtypen

Sheikh en collega´s ontdekten twee subtypen van de ziekte door het darmweefsel van 21 patiënten te analyseren. Ze zagen dat elk van de typen een eigen patroon hadden in de genetische opbouw en met verschillende zichtbare eigenschappen. Het ene type was voor een deel vergelijkbaar met de darmopbouw van een ‘gezonde’ patiënt. Bij het andere type zagen ze een patroon in de genen die normaal gesproken kenmerkend is voor het ileum. Dit laatste deel van de dunne darm wordt ook de kronkeldarm genoemd.

Wat is Crohn?

De ziekte van Crohn is een chronische ontsteking van het spijsverteringskanaal. De ziekte tast het slijmvlies van de darmwand aan en kan doordringen tot de diepere lagen van de darmwand. Het is een auto-immuunziekte. Doorgaans beschermt het immuunsysteem tegen ongewenste indringers (bacteriën en virussen). Bij een auto-immuunziekte ziet het afweersysteem gezond lichaamseigen weefsel aan voor indringers. Als reactie maakt je lichaam antistoffen aan en gaat in de aanval. Hierdoor ontstaat er een ontsteking. De ontsteking komt vaak voor aan het eind van de dunne darm en het begin van de dikke darm.

Test ontwikkelen die subtype bepaalt

Met het oog op nieuwe individuele behandelingsmethoden zijn de resultaten positief te noemen, aldus Sheikh. “Hopelijk kunnen we in de toekomst een test ontwikkelen die kan bepalen welke subtype van Crohn een patiënt heeft. Dan kunnen we een behandeling inzetten die specifiek gericht is op dit subtype.”

Bron: Gut Journal

Copyright © 2025 Maagdarmstoornis . Alle rechten voorbehouden.